З рускай — М. Някрасава
Стаіць мужык —
Ківаецца,
Ідзе мужык —
Хістаецца.
Жыццё яму
Дакучыла,
Бяда яго
Замучыла.
Глядзіць вачмі
Слязлівымі,
Сапе грудзьмі
Ўдушлівымі.
Ідзе, як цень,
Ідзе і спіць,
Прыйшоў, дзе шнур
З жытцом стаіць.
І скалай стаў,
Дзе шнур чарнеў,
І хрыпла так
Завыў, запеў:
«Паспей бардзей,
Жытца зярно,
Я жду цябе
Даўно, даўно!
Хоць бы з гару
Акраец з’ем
Дый праснакоў
Адразу з сем.
Усё адзін,
Усё з’ем сам,—
Прасі хоць сын,
Хоць хто — не дам!»
22 ліпеня 1905