Як і калісьці - над краінай
Трымціць кастрычнік залаты,
І грузнуць спіцы ў каляінах,
І размываюцца сляды...
Расія, бедная Расія,
Яны - лаві іх, не лаві, -
Твае напевы ветравыя -
Як слёзы першыя любві.
Не пашкадую, бо не ўмею,
Як і раней, свой крыж нясу...
Якому хочаш чарадзею
Аддай разбойную красу!
Няхай забавяць сны і мары, -
Мінулае не адышло,
І толькі клопат зноў
захмарыць
Тваё прыгожае чало.
Ну што ж? Адной турботай
болей,
Яшчэ адной слязой - гарчэй,
А ты ўсё тая ж - з лесам,
полем
Ды ўзорнай хустай да вачэй.
І немагчымае магчыма,
І шлях - не доўгі і цяжкі,
Калі мільгне з вачэй жанчыны
Ласкавы позірк з-пад рукі
І празвініць журбой айчыннай
Глухая песня з-за ракі!..