Мастак-паганец пэндзлем сонным
Карціну генія чарніў.
Сваім малюнкам беззаконным
З яе бяздумна глум чыніў.
Ды фарбы дзікія з гадамі
Спадаюць чэзлаю луской;
І геній творцы перад намі
З ранейшай паўстае красой.
Вось так падманныя імкненні
З душы маёй ляцяць, як сон,
І ажываюць летуценні
Найпершых, самых чыстых дзён.
1819