Анёл з дзвярэй эдэма кволы
Пахілай галавою ззяў,
А дэман змрочны, невясёлы
Над страшнай безданню лятаў.
Дух адмаўлення, дух сумнення
На духа чыстага глядзеў
І ўпершыню міг захаплення
Спазнаць сваёй душой хацеў.
«Даруй, — казаў,— цябе не крыўдзіў,
І ты мне недарэмна ззяў:
Не ўсё я ў небе ненавідзеў,
Не ўсё я ў свеце ганьбаваў».
1827