Апошняя хмара былой навальніцы!
Адна ты імчышся па ясным блакіце,
Адна ты наводзіш засмучаны цень,
Адна ты кранаеш журбой светлы дзень.
Ты неба нядаўна вакол засцілала,
І грозна маланка цябе абвінала;
І ты пасылала таемны свой гром
І прагную глебу паіла дажджом.
Даволі, схавайся! Пара праляцела,
Прайшла навальніца, зямля пасвяжэла,
І вецер, галубячы лісце бяроз,
Цябе праганяе з спакойных нябёс.