Ёсць стэп людскі, і ў ім з глыбі раптоўна
Прабіліся крыніцы на грудку.
Адна — юнацтва хваляю бунтоўнай
Кіпіць, бяжыць з цурчаннем па пяску.
Кастыльская — сваёй бруёй найлепей
Напоіць тых, хто смагне без надзей.
Крыніца забыцця ў пустэльным стэпе
Натоліць жар душы найсаладзей.