Ля берагоў айчыны дальняй
Ўнікала ты зямлі чужой.
Ў час незабыўны, развітальны
Я доўга плакаў прад табой.
Мае знясіленыя рукі
Цябе стараліся стрымаць,
Журботы страшнае разлукі
Мой стогн маліў не супыняць.
Але на горач развітання
Не адказалі вусны мне:
З краіны змрочнага выгнання
Ты звала ў іншы край мяне.
Ты гаварыла — ў дзень спаткання
Пад неба дзіўнаю красой
Мы пацалункі і каханне
Паўторым зноўку, дружа мой...
Ды толькі там, дзе неба ззяе
У бляску вечнай пекнаты.
Ў цяні аліў, ў далёкім краю
Апошнім сном заснула ты.
Твая краса навек схавана
Магілы змрочнай цішынёй —
Ўсё ж пацалунку на спатканні
Чакаю я: ён за табой...