Мой голас да цябе, лагодны і пяшчотны,
Трывожыць позняе маўчанне ночы цнотнай.
Каля маёй пасцелі свечка у журбе
Гарыць: і вершы ўсе мае — табе, табе,
Як ручаі, цурчаць і поўняцца табою.
У цемры вочы твае свецяць перад мною,
Мне усміхаюцца, і чую гукі я:
Мой друг, ласкавы друг... кахаю… я твая…
1823