З надзеяй славы і дабра
Гляджу без боязі праявы:
Пачатак слаўных дзён Пятра
У змроку мяцяжоў крывавых.
Ды праўдай браў ён да канца,
Стрыножыў норавы навукай,
І на буянага стральца
Быў не падобны Даўгарукі.
Самадзяржаўнаю рукой
Асветы рассяваў насенне,
Не пагарджаў сваёй зямлёй:
Яе ён ведаў прызначэнне.
То акадэмік, то герой,
Цясляр і мараход выдатны,
Усёабдымнаю душой
На троне быў работнік здатны.
Сямейны гонар не забудзь;
Жыві, як прашчур твой дзівосны:
Як ён, нястомны, цвёрды будзь
І памяццю, як ён, нязлосны.
1826