Што ў імені табе маім?
Яно памрэ, як пошум хвалі,
Што б’е самотна ў бераг дальні,
Як гук начны ў бары глухім.
Яно пакіне мёртвы цень
На памятнай старонцы белай,
Як моваю незразумелай
Магільны надпіс на пліце.
Што ў ім? Забытае даўно
Ў турботах новых і бунтоўных,
Тваёй душы не дасць яно
Пяшчотных згадак і чароўных.
Ды ў дзень, як смутак ахіне,
Шапні яго — хоць не пачую;
Скажы: ёсць памяць пра мяне
І ў свеце сэрца, дзе жыву я...
1830