Д. В. ДАВЫДАВУ
Табе, паэту і герою!
Мне не ўдалося за табою
Праз гром гарматны, у агні,
Скакаць на ўпараным кані.
Наезнік ціхага Пегаса,
Ад старажытнага Парнаса
Займеў нямодны я мундзір:
Ды і на цяжкай службе гэтай,
І тут, о коннік мой апеты,
Ты бацька мой і камандзір.
Вось мой Пугач — жыве па праўдзе,
Адразу бачна: зух-казак!
Ў перадавым тваім атрадзе
Ён ваяваў бы хвацка так!