Сяджу я за кратамі дні і гады,
Спазнаўшы няволю арол малады.
Мой сумны таварыш махае крылом,
Дзяўбе пад акном акрываўлены корм.
Дзяўбе і кідае, за краты глядзіць,
Нібы пра адно са мной марыць і сніць.
Заве мяне позіркам, крыкам сваім
І хоча сказаць мне: «Давай паляцім!
Мы вольныя птушкі; пара, брат, пара!
Туды, дзе за хмарай бялее гара,
Туды, дзе сінее краіна мая,
Дзе вецер гуляе свабодны... ды я!»
1822
Каментары
Пераклад друкаваўся:
Бел. летапіс. 1937, № 4.
Танк М. Зб. тв.: У 6 т. Т. 5. Мн., 1980.
На зорных шляхах: Пераклады М. Танка. Мн., 1991.