У цэлі панурай мінаюць гады.
Ўзгадованы воляй арол малады,
Мой сумны таварыш сінеючых гор,
Дзяўбе пад вакном акрываўлены корм.
Дзяўбе і кідае, за краты глядзіць,
Як быццам адно са мной марыць і сніць;
І поглядам кліча, і крыкам сваім
І хоча сказаць мне: «Давай паляцім!
Мы вольныя птушкі; пара, брат, пара!
Туды, дзе снягамі вяршыны гараць,
Туды, дзе сінее краіна мая,
Дзе вецер гуляе свабодны... ды я!»
1822
Каментары
Рэдакцыя 1937 года.
Пераклад друкаваўся:
Бел. летапіс. 1937, № 4.
Танк М. Зб. тв.: У 6 т. Т. 5. Мн., 1980.
На зорных шляхах: Пераклады М. Танка. Мн., 1991.