О, гэты сьмяльчак, Раул Бопп*,
які накінуў на шыю Зьмею Нарата
пятлю і засіліў гразу сэльвы Амазонкі.
Ён так марыў ажаніцца з дачкою каралевы Лузіі,
што ўлез у скуру сваёй ахвяры
і зьмеям выправіўся на пошукі абраньніцы.
- Куды-ж ты, Зьмей Нарата? - пытаюцца
ў Раула Боппа жыхары сэльвы.
- Хачу я бачыць дачку каралевы Лузіі, -
адказваў усім сьмяльчак Раул.
Няпросты ён выбраў шлях - праз сэльву,
праз балоты, праз выпрабаваньні.
Уладзімір Славук** намаляваў-бы
шыкоўныя ілюстрацыі да гэтай гісторыі.
Зьмей у яго атрымаўся-б як сапраўдны -
блішчыць луска цела пад месячным сьвятлом,
блішчаць вочы Зьмея, выпраменьваючы адвагу і непахіснасьць,
а з-пад кожнай купіны, з-за кожнага дрэва
сочаць за ім жыхары сэльвы - хіжыя, кіпцюрыстыя, ікластыя;
толькі страшныя абрысы Зьмея Нарата
ратуюць Раула ад нападу кракадзілаў, ягуара і піраней.
О, гэты сьмяльчак Раул Бопп!
Як моцна ён жадае дачку каралевы Лузіі!
Вядома, ён пройдзе праз усе выпрабаваньні,
бо за праважатага ў яго адвага і ўпартасьць,
ён выкрадзе сваю абраньніцу, яны возьмуць шлюб
і будуць жыць, як і марыў Раул, у краі Бязьмежных Земляў.
Там, напэўна, яны жывуць і зараз і там я іх сустрэну
калі наведаю край, дзе горныя ланцугі ўздымаюцца ў неба,
дзе цякуць празрыстыя рэчкі між мулунгу - дрэў з
экзатычнымі кветкамі. Сам Раул будзе маім гідам,
ён пазнаёміць мяне з сябрамі і раскажа праўдзівую
гісторыю пра Зьмея Нарата і дачку каралевы Лузіі,
затым наладзіць выправу ў амазонскую сэльву, -
будзе па-сяброўску пахлопваць па гузаватых баках
кракадзілаў, перасьвіствацца з дзіўнымі птушкамі,
частаваць ягуара са свайго паляўнічага нажа.
Ноччу, калі поўня падзеліць сэльву на дзве роўныя часткі,
я прачнуся і старожка выбяруся з намёта, падкіну дроў
у амаль згаслае вогнішча і ўпэўненым крокам пайду ў цямрэчу
зь ліанаў, пальмаў і трысьнягу -
клікаць Зьмея Нарата.
* Раул Бопп - бразыльскі паэт пачатку XX стагодзьдзя.
** Уладзімір Славук - сучасны беларускі графік.