За рэчкай, за рэчкай
Шуміць, шуміць бор,—
Прыехаў Ясечка
У панскі двор...
Цёмны ходзяць хмары
Па небе высокім,—
Ці будзе ён ў пары,
Ці мо адзінокім?..
Грозна б’юць пяруны,
І зіхціць маланка,—
З конікам-скакунам
Стаў ён каля ганку...
Шуміць навальніца
З неба палавога,—
Вокны ў вакяніцах,
На ганку нікога...
У дзверы пастукаў
Сільнаю рукою,—
Толькі пярун грукаў
Недзе за гарою...
Зразумеў нядолю,
Нядолю сваю,—
Неба, плач ты болей,
Мый чорну зямлю...
Сталася, як людзі —
Суседзі казалі,—
Бура усцяж гудзе:
Няма яго кралі...
Вывез бацька дочку
Недзе за граніцу,
Вывез ў цёмну ночку —
Ў буру-навальніцу...
Дык грымі ты, неба,
Свяціце ж, маланкі,—
Нічога не трэба,
Калі няма Ганкі...
Дык шумі за рэчкай,
Бор, шумам вялікім,—
Каб зглушыць у Ясечкі
Сэрца болю крыкі!..