Купала!
Смутак, радасць,
боль і гнеў
Узняўшы да магутнае актавы,
Народа сын народу песні пеў
І тым здабыў любоў яго і славу.
Не, нездарма аддаў усё, што меў,
Каб свет стары сышоў са светлай явы:
На новай ніве буйны ўзрос пасеў,
На лузе скошаным высокая атава.
Мы голас твой высокай чыстаты
І рысы роднага твайго аблічча
Рупліва зберажом для юных тых,
Хто смела йдзе да вышыні вялічнай,
Каго жыццё да яснай мэты кліча,
Каму аддаў душу і песню ты!