Ці бачана такое? Трактары
Аруць снягоў глыбокіх белаполле,
І рэха іх у срэбраным бары
Сняжынкі ціха атрасае з голля.
Валкоў пукатых пышныя махры
Так расчарцілі роўніцы і долы,
Што ад здзіўлення ахнуў век стары,
Крысом завей хмызняк прыкрыўшы голы...
Я б сам гады свае ў валок звалок,
Каб рэшткі іх даўжэй не раставалі,
Каб на абшарах дзедаўскіх валок
Жыцця карэнні да канца ўвабралі
Магутнай сілы жыццятворны сок!
Ды не паспеў: гады мае расталі!