Званіце, помныя званы, каб звон ляцеў аж да нябёс!
Аж да аблокаў, што плывуць у сцішаным паветры!
Званіце, помныя званы - раскалыхайце нетры.
Год памірае уначы - такі ён мае лёс.
Званіце, помныя званы - вы з полыскаў агню, з вайны.
Званіце, шчырыя званы - хай больш не будзе ў нас маны.
Хай звон гучыць, праўдзівы звон.
Год адыходзіць прэч - дзін-дон.
Хай прагнасць згіне, зайздрасць згіне,
І пошасць розная сыдзе ў нябыт!
А шчасце, лад і дабрабыт
У нашай запануюць хай краіне!