А мне святло не трэба ўночы,
Каб бачыць, як закрыю вочы.
Я спаць магу ў сваёй старонцы,
Калі сцямнее і пры сонцы.
Ды як сябе ні сцерагу,
Падпільнаваць сон не магу.
Мне так здавалася калісьці,
Што буду я шаптацца з лісцем,
Пад шэпат іх, пад іх напевы
Я музыку спазнаю дрэваў,
Калі ж да іх свой ключ знайду,
На словы спеў перакладу.
Але як многа я не знаю,
Чым больш знаходжу, больш шукаю,
Заўжды трывогаю абняты,
Як завяршу свой дзень пачаты,
Якою музыкаю слоў
Услаўлю да жыцця любоў?
Не толькі днём, цяпер і ўночы
Свае не ашчаджаю вочы,
І час мінулы даганяю,
І ўжо забытае шукаю,
Але пра тое прамаўчу.,.
Што немагчымае хачу,