Гады ляцяць. А дні праходзяць
Зусім няспешнай чарадой.
І ты жывеш не ў гэтым годзе,
А новай цешышся зарой.
І гэтак хутка час мінае,
Кудысь сплывае ў далягляд,
Што нават хвілі не хапае,
Каб мне агледзецца назад.
І ад таго і добра, можа,
Што ўраўнаважан ты заўжды,
Што потым толькі ўжо трывожаць
Душу пражытыя гады.
Глядзіш і бачыш каля хаты —
Не саджанцы і не кусты.
Сігнулі дрэвы ў рост цыбаты
Пад зелянінай з лістаты.
І кожны раз неспадзявана
І днём і ў засені начэй
Стаіш, жыццём зачараваны,
Не зводзіш з хараства вачэй.
Калі табою дзень пражыты
Па абавязку дабраты,
Не будзеш на сябе сярдзіты,
Тым днём здаволен будзеш ты.
Даўно закон сяброўства зведаў
На радасці і на журбе.
Спачатку памажы суседу,
Пасля ўжо думай пра сябе.