Гэтакі ўтульны дамок на гары.
Вабіць ён, кліча: — Зайдзі, калі ласка!
Пэўна, цікавыя ў ім жыхары,
З песні вясёлай, чароўнае казкі.
Нас да той цацкі, да казачкі той,
Як экскурсантаў, вядуць піянеры.
Цуда — не домік, над Нёмнам-ракой,
Вокны да столі, распісаны дзверы.
Я захапленне выказваю ўслых:
Мы зачарованы, мы ўсхваляваны!
Казачны домік той з песень і кніг
Бібліятэкай вясковай названы.
Домік той з кветак, вясенняй зары,
З ясных усмешак, вясёлых карункаў.
Будзе для нашае ён дзетвары
Вечна жывым, дарагім падарункам.