Я не хаваўся за развагай
І не шукаў перасцярогі,
Глытаючы з юнацкай прагай
Жыцця нязнаныя дарогі.
Ні аб шырокіх, ні аб вузкіх
Не меў ніякага ўяўлення.
І кожны дзень быў не нагрузкай
Адкрыццем новым і здзіўленнем.
І гэтак, даючыся дзіву,
Красе людской, красе прыроды,
Прайшоў я па шляху рупліва
Шырокім чалавечым ходам.
А ні калдобін, ні выбоін
Не абышоў я на дарозе.
Ішоў, нібы праз поле боя
Салдат па клічу і трывозе.
І што ж! Не каюся, паверце,
Што гэтак у жыцці збылося.
Працуй і непакойся, сэрца,
На тое ж ты людзям далося.
Я не хаваўся за развагай
І не шукаў перасцярогі.
Яшчэ не знікла з сэрца прага
Шукаць далёкія дарогі.