Я не лічу страшэннаю заганай,
Што ўсё не ўмею, не магу
Узважваць вецер, і туманы,
І бляскат рос на мурагу.
Я не шукаў такія вагі,
Якімі ўзважваць бы я мог
Запасы мудрасці, адвагі,
Красу нябёс і даль дарог.
Сумленна ў гэтым прызнаюся:
Я вагаў гэткіх не шукаў,
Таму і каюся, вінюся,
Што ад жыцця крыху адстаў.
Як вывучаць жыццё паеду
Ці так на рэчку, па грыбы,
Дык папрашу свайго Міхеда,
Каб тыя вагі мне набыў.