Было. Адольвалі сумненні,
I нерашучасці хапала,
Не расцвітала захапленне,
І нават мара памірала.
І пустата за гаспадыню
Бывала ў сэрцы не аднойчы.
Сваю згубіўшы пуцявіну,
Я па чужым шляху не крочыў.
Стаяў на дальнім скрыжаванні,
Асалавелы і пахмуры,
Пакуль прабілася світанне
І змрок параскідала бура.
Бяда, калі не тая ласка
Маною ліпкаю агорне,
Калі ў сваю прабіцца казку
Табе пакутліва і горна.
Часы я тыя не са злосцю,
Але з журбою ўспамінаю.
Чаго ў няспелай маладосці
З людзьмі раптоўна не бывае?!
Даўно я перажыў сумненні,
Не ў сілах перажыць жаданні.
Я перапоўнен захапленнем,
Жыццё ўспрымаю з хваляваннем.