Як пабачыш тую ўсмешку,
Што за сонейка ярчэй,
Не забудзеш к сэрцу сцежкі,
Не забудзеш ты вачэй.
Як случчанка засмяецца,
Як гаворку завядзе,
У палон патрапіць сэрца,
Сэрца ў хлопца прападзе.
Сад у цвеце, луг зялёны,
Як мне песень не спяваць.
Са шчаслівага палону
Не хачу я уцякаць.
Выбірай дзяўчыну ў Слуцку,
З ёю ты не прападзеш,
Па-сяброўску ды па-людску
Да стагоддзя дажывеш.
Дык шукай такую ўсмешку,
Што за сонейка ярчэй.
Для кахання сваю сцежку,
Тое полымя вачэй.