У срэбных абдымках расы
Лугі за ракой прыцішэлі.
Калі зазвінелі аўсы,
Тады і арэхі даспелі.
Прыкмет не збіраў я старых,
Яны мне з маленства вядомы.
Люблю я блукаць па бары,
Я ў лесе заўсёды, як дома.
Арэшнік, як шчотка, густы
Расце на Асовай палянцы.
Спяліў я арэхаў кусты
На той Неманецкай дзялянцы.
Вавёркі хадзілі сюды,
Яны да тых зернетак ласы.
Каб добра пражыць халады,
Яны сабе ладзяць прыпасы.
Калі дап’е сонца расу
І ў лес з поля выбяжыць рэха,
Дык я цэлы мех прынясу
Унучцы даспелых арэхаў.