Крочу з радасцю па полі,
Абмывае сонца твар.
Паважаю сваю долю,
Працы новай гаспадар.
Абыходжу сваю ніву,
Не нацешуся з красы.
Лашчыць ветрык гаманлівы
Залатыя каласы.
Разліваюцца ў блакіце
Песні-звоны жаўрукоў.
Я нарву ў высокім жыце
Сваёй мілай васількоў.
Як не пець, не весяліцца,
Як не славіць родны край,
Ёсць і жыта і пшаніцы
Небывалы ураджай.
Па сваім хаджу я полі,
Сонца мне смяецца ў твар,
Ураджаем слаўлю долю
Я, калгасны гаспадар.