Люблю я вандраваць па белым свеце.
Самому лепш убачыць, чым пачуць,
Як з хваляю марской гуляе вецер,
Як пальмы на экватары цвітуць.
Як свет вялікі, як неаднальковы,
Непараўнальны ўвесь зямны прастор.
Зялёны колер, жоўты, васільковы,
Зубцы гарбатых, як вярблюды, гор...
Хачу я быць вандроўнікам заўсёды,
Пабачыць свет крыху, яго спазнаць,
Каб аб жыцці далёкіх нам народаў
Свайму народу звонка перадаць.
Няхай ўдаль гады, як рэкі, льюцца,
З вандровак на Радзіму шлях бяжыць.
Бяда, калі няма куды вярнуцца,
Ды мне ніколі бежанцам не быць.