Люблю заўсёды я чытаць
Зялёную лясную кнігу.
Па-свойму дрэвы ўсе гучаць
У звонкі час і ў час адлігі.
А ты паслухай, зразумей
І прачытай гамонку бору,
Калі пад музыку завей
Свае ён пацеры гаворыць.
Калі перад навалай ён,
Каб зменшыць грукат перуновы,
У свой лясны сігналіць звон,
Выстрайвае самаахову.
Лясныя літары — сляды,
У словы іх я паскладаю
І пра жывёльны свет тады
Унучцы казкі пачытаю.
Чытаў я многа розных кніг,
Шмат забываецца патроху.
Найлепшаю лічу я з іх
Лясную кніжку — дрэў і моху.