Не маю скаргі я на ўмовы,
Перад бядой не гну калень.
Вясною нават адмысловай
Не супадаюць дзень на дзень.
Адзін — пагожы і ўрачысты,
Працяты сіверам — другі.
Адзін, нібы крыніца, чысты,
Другі — з самоты і смугі.
Каб на зямлі было ўсё роўным,
Як тыя кропелькі вады,
Мы не змаглі б у днях чароўных
Адрозніць шчасце ад бяды.
І на шляху маім жыццёвым
Хапала розных баразён,
І каляровых, і суровых,
І добрых, і нядобрых дзён.
Прымаю ласку і не ласку
Сваіх я пройдзеных дарог.
Яны ўжо даўняй сталі казкай
І песняй шчасця і трывог.