Не прыміраў я між сабою
А ні жаданняў, ні надзей.
Яны вясёлаю гурмою
Са мной ішлі ў наступны дзень.
Без іхняй цеплыні і ласкі
Запал бадзёрасці б пагас.
Яны ж па песні і па казкі
Са мною бегалі не раз.
Без іх не мог бы захапляцца
Красой у роднай старане,
Вясной на восень спадзявацца,
Зімою марыць аб вясне.
Без іх не ведаў бы граніцы
Паміж бядою і дабром.
Люблю надзеі-чараўніцы
У ціхі свой прыводзіць дом.
Пакуль мой шлях не абарвецца,
Пакуль на свеце буду жыць,
Красу надзей душой і сэрцам,
Як песню, буду я любіць.