Пара надзей, пара здзяйсненняў,
Здавалася, мінула ты.
Даўно патухшыя праменні
Ужо не маюць пекнаты.
І не надзеі, а жаданні
У соннай цепляцца душы,
Як тыя ў змрочлівым тумане
Пад хісткім ветрам кіяшы.
Хаця не маю я ілюзій,
Не пець зімою салаўю,
Жаданні з вёснамі ў саюзе
Усцешылі душу маю.
І сэрца просіцца ў дарогу,
І ўсмешкай расцвітае зрок,
Нядаўнюю забыўшы змогу,
Прыспешваю ў надзеі крок.
Пару надзей і летуценняў
Ніяк акрэсліць не магу.
Яны цвітуць то ў дзень асенні,
То ў весні сохнуць на лужку.