Гнілой вады да барады.
Куп’ё. І портавыя вокны.
Калі мы трапілі сюды
Пад тумановыя палотны.
Шыпенне мін. Агню слупы.
Плюецца твань балотнай жыжай.
Хоць шлях у цемень і сляпы,
Патрэбна жыць. Патрэбна выжыць.
Пад ранак вылезлі з дрыгвы
На астравок сухі ў зацішша.
А кожны ледзьве з нас жывы,
Як мех кавальскі кожны дыша.
Мы леглі пластам спакваля
Пасля баёў, блакадных страхаў.
Якая ж лёгкая зямля
Уся з зялёных траў і пахаў!
Паміж зрыжэлай асакі
І зараслі балотнай ваты,
На куп’і вабяць буякі
Сухія рты лясных салдатаў.
Не хутка смагу нам сагнаць,
Без ягад на душы аскома,
Калі ні ног, ні рук не ўзняць
Ад цяжкай і здранцвелай стомы.
Гляджу на даўнія часы
То з радасцю, а то з трывогай,
Тады ж балоты і лясы
Кавалі з намі Перамогу.