« Сумленне — вартаўнік душы»,
Калісь сцвярджалі чарадзеі
І пасяляліся ў глушы,
На праўду страціўшы надзеі.
Міналі дні. Змяняўся свет.
Не стала болей глухамані.
Ад мудрасці застаўся след
Жыць у легендах і паданнях.
Сумленне — нашых спраў вага
І атэстат душы людское,
Па ім нам выверыць ільга,
Што добрае, а што пустое.
Па ім знаходзім мы сяброў,
Яно, як нашае прычасце,
Благаслаўляе і любоў,
І на зямлі зямное шчасце.