Раўлі вятры да хрыпаты,
І ўжо тады, калі ахрыплі,
Дык на падсцілцы з лістаты
Прылеглі адпачыць пад ліпы.
Ой, нахадзіўся я за дзень,
Пара і мне б ужо прылегчы,
А я блукаю, нібы цень,
Гатовы на начлег пабегчы.
Калі ўсё кліча і заве
Мяне, асобу гарадскую,
Прайсціся босым па траве,
Прыпомніць сцежку палявую.
Гадам падлік я не вяду,
Хоць іх ужо не мала маю,
Яшчэ ў нязнанае іду
І словы новыя шукаю.