Звініць ручай, ўдаль цячэ,
Каля яго лясок пасецца,—
Замілаванне для вачэй,
Уцеха для душы і сэрца.
У зелені і сонцы ён
Шапоча і пяе аб нечым.
Прывабны, казачны здавён
Ён для старых і для малечы.
Ён нараджае ў нас спакой
І дорыць радасці багата.
Мы згодны з прымаўкай такой,—
Для чалавека лес — паўхаты.
Ад сцюжы бараніў ён нас,
Дзяліўся з намі ўсім па-брацку.
У горкі і нядобры час
Быў цытадэллю ён салдацкай.
А колькі жыццяў ён збярог
У фашыстоўскую навалу!
І кожны лес, і кожны лог
Быў партызанскім запявалам.
Радзімы гордасць і краса
Усе і пушчы і дубровы.
Я ўсё шукаю аб лясах
Яшчэ не сказаныя словы.