Сухое палена ў кастры
Гарэць памагае сырому.
Мне быў у зялёным бары
Будан палавінаю дома.
Пра ўтульнасць не марыў тады,
Абы была нейкая схова
Ад ветру, асенняй вады,
Ад спёкі і сцюжы суровай.
У змрок каламутнай начы
Агеньчык разводзілі ўмела,
Шчапалі на дрэўку карчы,
Каб меней цяпельца дымела.
Гатовы цяпер да драбніц
Прыпомніць паходы былыя,
Жывую вадзіцу крыніц
І нашыя песні лясныя.
Я ведаю сам па сабе,
Што страх мне не засціў дарогі,
А ў нашай святой барацьбе
Былі хваляванні й трывогі.
Пашану заўжды аддаю
Нязломнай упартасці волі.
Той быў неадольны ў баю,
Хто страхі ў сабе ўсе адолеў.
Сухое палена ў кастры
Гарэць памагае сырому.
Так памяць мяне па бары
Праводзіць сцяжынкай вядомай.