Святкуюць развітанне з летам
Лугі, палеткі і лясы.
Прырода поўна самацветаў,
Жывой нявыказнай красы.
Я аддаю сябе ва ўладу
Замілавання, светлых мар,
Не вельмі добрую прынаду
З адных надзей і позніх мар.
Яшчэ турбуе захапленне,
Агонь здзіўлення не пагас.
Гатоў стаяць я на каленях
Перад табой, вясенні час.
І здзіўляцца, і здзіўляцца,
Што час душу не ўкрыў жарствой,
І захапляцца, захапляцца
Зямным нязгасным хараством.
Люблю з маленства я світанні,
Снапкі праменняў залатых.
І — бласлаўляю я жаданні,
Забыўшы пра нязбыўнасць іх.