Жыццёвай радасцю багаты,
Адчуўшы волю ўпершыню,
Ішоў па свеце я стракатым
Насустрач сонечнаму дню.
Збіраў нястомна ўзоры шчасця,
Хацеў па іх не для забаў
Вялікай прагаю дапасці
Да сэнсу, да жыццёвых спраў.
Мяне займалі, хвалявалі,
Ажно з юначых дзён гнялі,
Занатаваныя ў скрыжалях,
Пакуты люду на зямлі.
Яго няўрымслівасць, шуканні
Спрадвечнай долі і красы,
З нядобрым лютае змаганне,
Надзей высокіх галасы.
І ў пошуках надзей нязгасных
Пачуццям часта давяраў,
А спрэчным мэтам і няясным
Я наваселля не спраўляў.
Праз боль пакут і ўсе трывогі,
Праз пекла, праз агонь баёў
Да запаветнай перамогі
Радзіму нашу Ленін вёў.
Прайшлі мы ўсе выпрабаванні,
Народ абараніў свой лёс.
Свабоду, шчасця панаванне
Кастрычнік на зямлю прынёс.