Вавёрка спелыя арэхі
Схавала хітранька ў дупле,
А восень скарбы ўсе пад стрэхі
Паклала ў свірнах у сяле.
Яна марозіка гукае:
— Э-гэ-й! Ідзі! Марудзіш ты!
Жаніцьба нашая чакае.
Ідзі са снежнем у сваты.
Згуляем добра мы вяселле...
— Іду!..—
Папстрыкаў на двары.
За стол паселі.
Ім запелі
З бярозы белай снегіры:
— Гуляй, марозік, да прадвесня!
І нам жа восень хлеб дала...
Стаяў і слухаў тую песню —
У верш мой песня заплыла.