Памяці Героя Савецкага Саюза
Міхася Сільніцкага
І цяпер, і сягоння
З тых пакутлівых дзён
Бачу воблік ягоны,
А прываблівы ён:
Яснавокі, русявы,
Рослы, стройны хлапец.
Быў увенчаны славай
Партызанскі баец.
Яго помста вадзіла
Па сцяжынах на бой.
У сырую магілу
Ён забраў за сабой
Чужаніцаў нямала,
Іх цягнік не адзін...
Штось мяне пагукала
Да зарослых сцяжын,
Што ягоныя боты
Пратапталі ў вайну...
Ахінае журбота
І мяне,
і сасну,
Пад якою сухарык
Хрумстаў ён, партызан;
Пра той час добры марыў,
Калі ў цёмны будан
Прыйдзе нашае свята
Перамог і вясны...
Смуткаваннем працяты
Нават шолах лясны.
Памяць сэрца ніколі
Не закрэсляць гады;
Пры бярэзніку ў полі
Ён упаў, малады.
Бачыў ён яшчэ просінь
Праз галіны бяроз.
— Просім,— шасталі,— просім,
Падымайся...
Прырос
Да зялёнай, умытай
Першай траўкі. Ляжыць.
— А няўжо нежывы ты? —
Усім голлем дрыжыць
Маладая бярозка
Ад журбы, ад бяды.—
Падымайся.
Вунь вёска.
Пойдзем разам туды...
Не ступіла ні кроку
Ад яго, без яго.
Зорка, яснае вока,
Падміргнула: — Чаго
Ты ляжыш, небарача?
Уставай, пасвячу.
Каб сцяжыначку ўбачыў,
Каб, хлапчына, пачуў,
Як туман сіні ліжа
На палетках снягі;
За алешнікам рыжым
Ужо чутна: кі-гі...
Бачыў ён яшчэ просінь
Праз галіны бяроз...
Думы. Мроі. Ён косіць,
Гоніць, сцеле пракос...
Ціха вецер зашастаў,
Па пракосе прабег...
О, юнацтва, юнацтва —
Незабыўнасць уцех!
Ты яго акрыліла
На высокі палёт.
Ты на подзвіг натхніла,
На бяссмерце ў той год.
Перайшоў з дамавіны
У легенды юнак.
Дык не плачце, рабіны,
Не сумуй, беразняк.
Перайшоў ён у песні,
Камсамолец. Герой...
А чаму сэрцу цесна?
Сэрца сцята журбой.
Боль сціскае мне грудзі,
Боль, як горкая соль...
Людзі! Ведайце, людзі:
Ён, Сільніцкі,— мой боль.
Ён — і нашая сіла,
Песня сцежак лясных.
Не забраў у магілу
Маладое вясны;
Не забраў шматгалосся
Салаўіных бяроз...
Зноў красой налілося
Там жыццё, дзе ён рос;
Дзе варожыя каскі
Паржавелі ў траве...
Ён, як дабрая казка,
Ён, як песня, жыве.
І цяпер, і сягоння
З тых пакутлівых дзён
Бачу воблік ягоны,
А прываблівы ён:
Ружашчокавы трошкі,
Стан узяў у бяроз.
Вочы? Вочы — валошкі
Чуб — даспелы авёс...
Да магілы сцяжына
Між рабін і калін.
Перайшоў у быліны
Русі Белае сын.