Пакахаў дзяўчыну ён,
Агарнуў павагай:
Страціў супакой і сон,
Страціў раўнавагу.
— Твой увесь я: забяры
З гэтай шапкай, світай!..
— Чаравікі падары,
Серабром прашыты.
Аж падскочыў: — Гэта ўраз!
Гэта мне пад сілу!
І дастаў у той жа час
Малаток і шыла,
Ніткі срэбныя дастаў,
Скуру і падкоўкі.
Так шаўцом хлапчына стаў,
Ды яшчэ як лоўка
Чаравікі вышыў ёй.
— Во! Бяры. Гатовы.
— Дзякуй,— кажа,— голуб мой.
А цяпер зімовы
Мне пашыеш палітон
З гарнастаяў белых.
— Гэта ўраз! — і выбег ён.
Праца закіпела.
Шкуркі белыя дастаў,
Ніткі і машыну.
Шые, строчыць...
Хутка стаў
І краўцом хлапчына.
Да дзяўчыны: — Во! Правер:
Шкурка ў шкурку ўліта.
— Дзякуй, мілы. А цяпер
Мне вазок зрабі ты.
А я ўсядуся ў яго:
Гайда ў шлях зімовы!
— Дам вазок! — хлапец бягом
За сяло ў дуброву.
З грабу высек палазы
Ды загнуў, як рожкі,
Ды распарыў ён вязы,
Выгабляваў дошкі;
Добра, моцна прыхвастаў
Да палоззяў шыны.
І вазок гатоў, і стаў
Сталяром хлапчына.
Ды — ў аглоблі. Прывалок:
— Во! Давай садзіцца.
— Дык жа снег растаў — пясок
На шляху пыліцца.
Вунь з пупышак беразняк
Расхінае крыльцы.
А табе скажу я так:
Сілу дай касілцы.
— Сілу дам! — і ў кузню ён:
Молатам грукоча.
І ляціць кавадла звон
Ад відна да ночы.
Дзьме мяхамі на агонь,
Чуцен шоргат пілкі.
Сіла дужых рук яго
Перайшла ў касілку.
Фарбы яркае дастаў —
Асвяжыў машыну:
Ёсць касілка! —
Добрым стаў
Кавалём хлапчына.
Да дзяўчыны:
— Атрымай!
А ў прыдачу забірай
Сэрца, калі ласка!..
— Ты мне тую рыбку дай,
—Пра якую казка.
Ён — у мора:
пад вадой
Ловіць рыбу тую
Ды к дзяўчыне дарагой:
— Во! Бяры жывую!
А дзяўчына:
— Мілы мой,
Дай мне залатую.—
І смяецца:
— Галубок,
Дай шапну на вушка:
Хай табе твой акунёк,
Трэба мне —
Жар-птушка.
Уздыхнуў ён — ды ў сасняк,
Ды ў глухмень дубровы,
Ды к дзяўчыне, небарак:
— Во! Дарунак новы!..
— Дык жа гэта сіваграк,—
Злосна хмурыць бровы.
Загадала: —Забяры
Гэтую варонку.
Салаўя мне падары,
Каб спяваў ён звонка.
— Салаўя табе?!
— Ну так,
Салаўя мне з гаю.
Спахмурнеў, стаіць дзівак,
Кажа: —Пашукаю.
Павалокся...
У гаі
Свежы дух вясновы.
Аж ракочуць салаўі —
Месяц ім мядовы.
Тут любога выбірай
Ды бяжы, шчаслівы...
То ж не гай,
А нейкі рай,
То ж не гай,
А дзіва!
Травы, краскі, кожны ліст
На бярозе, клёне —
Салаўіны ловяць свіст,
Скачуць у тым звоне.
Бацюхны! Вядзе, вядзе
Пад кроны густыя —
Зачарованы ідзе
Ён праз песні тыя,
Што зіхцяць у кроплях рос
На лістах дубоў, бяроз,—
Гай заплёў у песні лёс,
Шчасце і свабоду...
Салаўя ён не прынёс —
Хай пяе народу!