Ці пастарэў дваццаты век?
Ці ліхалецці падкасілі?
Не, ён, як волат-чалавек,—
І ў старасці пры добрай сіле!
У горы рос,
У бітвах рос,
Яго душыў жабрацкі голад.
Дваццаты век высока ўзнёс,
Трымае моцна Серп і Молат;
Трымае ён дзяржаўны сцяг,
Яму даў волатную сілу;
Падмёў мятлой жалезнай шлях,
Царам-панам капаў магілу.
А ён падрос, а ён расце,
Крануўся чуб крамлёўскай столі;
На добрым хлебе патаўсцеў,
Памаладзеў у добрай долі.
— Працуй, красуй, дваццаты век!
Мае радкі яго прасілі.
А ён, як волат-чалавек,—
І ў старасці пры добрай сіле!