Урачыстая часіна:
Маці рада, бацька рад.
Сустракаюць шчыра сына,
Сын — праслаўлены салдат!
На грудзях яго медалі,
А пагоны на плячах,
Яны самі расказалі:
Сына вёў пачэсны шлях.
Бацька кажа:
— Ты на танку
Едзеш, сынку. Ён — твой конь.
Я з гарматы ў «грамадзянку»
Вёў па ворагу агонь.
— Памаўчы,— гаворыць жонка.
— Змоўкні ты! — злуецца ён.—
Стратэгічна, вельмі тонка
Трэба ведаць наш закон.
Танк — ого! Ён воін хвацкі,
Цэлы полк змяце адзін.
Так жа?
— Так! —
Адказваў бацьку
За сталом багатым сын.
А людзей, сяброў у хаце
На ўсіх лавах навакол!
Прытамілася ўжо маці,
Прытаміўся шчодры стол.
У танкіста дзед пытае:
— Ты скажы мне, ягамосць,
А ці бомбу тую маем,
Што ў Амерыцы ўжо ёсць?
— Запытайце ў наркамаце.
То ж сакрэт, шаноўны дзед...
Засмяяліся ўсе ў хаце,
Зразумеўшы той сакрэт.
Злосць старога ўзварушыла,
Кажа: — Чулі вы ці не?
Быў мне другам Варашылаў,
Падарыў ён шаблю мне!
Зразумела?
— Зразумела! —
Адказаў яму салдат...
Хата грала, хата пела,
Быў танкісту кожны рад.