— Люблю я зямельку! —
Пастукаў рукой
У грудзі, як быццам у бубен.
А ты запытаўся ў зямелькі самой,
Ці трошкі цябе яна любіць?
Зямля цябе корміць і поіць цябе,
Дае палітоны і боты.
А ты пабываў на сяўбе,
на касьбе,
Рабіў у ахвоту да поту?
— Люблю я радзіму! —
Як таркай, шкрабе
Па сэрцах.— Люблю штогадзіны!..
А ты запытаўся, ці любіць цябе
Вялікая наша Радзіма?
Яна табе, шчодрая, шчасце дае,
У радасці можаш купацца.
А што ты такое зрабіў для яе,
Каб так перад ёй выхваляцца?
Не будзе дасціпны, сумленны трубіць:
— Глядзіце: такі я адзіны!..
Спакойна і шчыра той будзе рабіць,
Хто любіць зямлю і Радзіму.