— Многа дарог у белы свет,
А на іх слядоў нямала.
Пакінь і ты свой добры след! —
Маці мяне павучала.
А прайшоў я многа дарог,
Як гавораць, дзякуй богу.
А матулю хатні парог
Не пускаў у дарогу.
Прала, ткала, добра шыла
Мне рубашку і кашулю,
Ды пагукала магіла
Злядашчэлую матулю.
Бацьку майго не старога,
Мужа свайго там спаткае...
Хай бяжыць мая дарога,
Ад могілак уцякае!
Як гаворыцца, клінам свет
Не сышоўся. Спраў нямала...
— На шляху пакінь свой добры след! —
Маці мяне павучала.
Пасівелі мае гады,
Дык яны ж немаладыя.
Іду, пакідаю сляды,
А ці тыя, ці тыя,
Якіх маці чакала?
— Тыя! —
Магіла сказала.