Развага сэрца ўскалыхне —
Хвалююся тады я,
Калі пытаюцца ў мяне
Гады немаладыя:
— Ці ўсё зрабіў?
— Усё, што змог!
— Ой, хвалішся замнога.
— Дык многа ж пройдзена дарог.
— А ёсць яшчэ дарога.
— Куды? Магчыма, на пагост?
У жвір маёй магілы?
— О, не! Не кончыўся твой рост,
Не вычарпаны сілы.
Жар-птушку ты схапі за хвост,
Схапі яе за крылы!
— А дзе жар-птушка?
— Тут і там!
Знайдзі, злаві, пагушкай...
Яе даўно злавіў я сам:
Паэзія — жар-птушка!
Яна ў душы маёй пяе,
Спявае ў маім сэрцы,
Ім шчыра голас аддае...
Не верыце? Праверце!