Бяроза галасіла
На ранішняй зары:
— Вазьмі пілу, магіла,
Сякеру забяры!
Яшчэ я маладая,
Мой кучаравы чуб...
Сястра яе рыдае,
Гукае: — Лесаруб,
Сячы, пілуй старую,
Пярун ёй чуб падстрыг.
Заныю, загарую
Без маладой сястры.
Журботна заскрыпелі
Старэнькія сукі:
— Яшчэ не ўсё нам спелі
Шпакі і жаўрукі.
Заляскала сякера,
Задзвынкала піла:
— А мы табе не верым,
Ты век свой аджыла!
Няма старой бярозы,
У кожны цёплы дзень
Там пралівае слёзы
Старой бярозы пень.
На ім не заспявае
Ні жаўручок, ні шпак.
Загінула старая
За новы беразняк.