Ніжэй ён травіцы, цішэй ён вады,
Ён гэтакі добры і мілы.
Як прымаўка кажа, заўсёды туды
Гатовы залезці без мыла.
Маіх супраціўнікаў злосна кляне,
Прысуд ім выносіць суровы.
Салодкія словы яго для мяне
Гарчэй, чым настой палыновы.
Мяне не расчуліш, мяне не кранеш
Няшчырай сваёй пахвальбою.
Наскрозь цябе бачу: няпраўдай жывеш,
Яна валадарыць табою.
Тады ты за мною ідзеш, нібы цень,
Калі ў мяне дзень урачысты.
Чаму ж не відаць цябе ў горасны дзень?..
Душу сваю здай у хімчыстку!