Воран ворану картава,
Скрыпуча гукае:
— Паглядзі, якая стр-рава
Пад вярбой чакае!
— Павячэ-р-раем! —
Закаркаў
Воран вострадзюбы...
— Вон, старыя недавяркі! —
Хлопец русачубы
Прыпадняўся, на кіёчак
Абапёрся хлопец.
— Яшчэ танк мой загрукоча,
Па Еўропе скочыць!..
На плячах яго пагоны
Зоркамі зіхцелі.
Як труслівыя вароны,
Вораны ўзляцелі.
Заскрыпелі зноў картава
Над старой вярбою:
— Паляцім! Не наша стр-рава.
Ён гатовы к бою...
Падлячыўся! Да Берліна
Дагрымеў на танку.
Дачакалася дзяўчына
Веснавога ранку,
Калі пелі на вяселлі:
— Люба, братцы, люба!..—
Пахуднелі, злядашчэлі
У воранаў дзюбы!